Η Αξιολόγηση στο μοντέλο κοινωνικής-οικονομικής ανάπτυξης και δομών Πρόνοιας και Πολιτισμού
Η Αξιολόγηση στην Εκπαίδευση και στη Δια Βίου Κατάρτιση-Επιμόρφωση
(Evaluation in Education and Evaluation in Lifelong Learning)
Στο συγκεκριμένο μάθημα αναλύονται μέθοδοι και συστήματα Αξιολόγησης δομών και εργαζομένων, προκειμένου να εννοιολογηθεί η διαδικασία της Αξιολόγησης σε άμεση συσχέτιση με την απόδοση λειτουργιών σε Υπηρεσίες και Οργανισμούς. Η Αξιολόγηση διασυνδέεται με το επίπεδο ανάπτυξης, ώστε να προβληθεί η αναγκαιότητα μιας διαδικασίας για τους ευρύτερους κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτισμικούς στόχους. Αναλύονται οι προθέσεις-ρόλοι διαφορετικών Οργανισμών και φορέων σε άμεση συνάφεια με Μοντέλα Αξιολόγησης. Οι εφαρμοσμένες διαδικασίες Αξιολόγησης αποτιμώνται με βάση τους στόχους, που προσδιορίζονται από Οργανισμούς και φορείς. Στην ίδια ενότητα μαθήματος προσδιορίζεται η διαδικασία Αξιολόγησης, συγκριτικά με επιλογές Αξιολόγησης που γίνονται σε άλλα Κράτη με αντίστοιχη οικονομική, πολιτισμική και προνοιακή πολιτική.
Ενότητα 1η Εννοιολογική Προσέγγιση της Αξιολόγησης
Ενότητα 2η Σύνδεση Αξιολόγησης – Πολιτισμού
Ενότητα 3η Η αξιολόγηση στη διαχρονία της (Ά Μέρος).
Ενότητα 4η Η αξιολόγηση στη διαχρονία της (Β Μέρος).
Ενότητα 5η Ειδικά ζητήματα αξιολόγησης: Από τον λανθάνοντα λόγο στην αξιολόγηση ως στοχευμένη πράξη
Ενότητα 6η Διεθνείς οργανισμοί: Οριοθέτηση μεθόδων αξιολόγησης
Ενότητα 7η Κουλτούρα για την αξιολόγηση – Εκπαίδευση
Ενότητα 8η Διαφοροποιημένες πολιτικές αξιολόγησης σε διαφορετικά οικονομικά – πολιτικά περιβάλλοντα
Ενότητα 9η Ομάδες πίεσης και αξιολόγηση
Ενότητα 10η Η αξιολόγηση ως αντικείμενο έρευνας
Ενότητα 11η Ερευνητικά εφαρμοστικά πεδία (Α΄μέρος)
Ενότητα 12η Ερευνητικά εφαρμοστικά πεδία (Β΄μέρος)
Ενότητα 13η Ερευνητικά εφαρμοστικά πεδία (Γ΄μέρος)
Boyce, G. & Ville, S. (2005). Ν. Σταματάκης (μτφρ.). Λ. Μαζαράκη (επιμ.). Η Εξέλιξη των Σύγχρονων Επιχειρήσεων. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.
Brown, G., Bull, J. & Pendlebury, M. (1997). Assessing student learning in higher education. London: Routledge.
Esping – Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Polity Press: Cambridge.
Esping-Andersen, G. (2006). Χ. Οικονόμου (μτφρ.). Γιατί χρειαζόμαστε ένα νέο Κοινωνικό Κράτος. Διόνικος: Αθήνα.
Freeman, R. E. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. Boston: Pitman.
Heald, M. (1970). The Social Responsibilities of Business: Company και community, 1900-1960. Cleveland: Press of Case Western Reserve University.
Jacobs, R., Smith, PC & Street, A. (2016). Measuring efficiency in health care. Cambridge: Cambridge University Press.
Johnson, H. L. (1971). Business in contemporary society: framework and issues (Problems in a business society). Belmond: Wadsworth Pub. Co.
Καλεράντε, Ε., Πλιόγκου, Β., Ελευθεράκης, Θ. & Τζάρτζας, Γ. (2022). Θεωρητικός Λόγος και Πολιτικές Πρακτικές στις Διαδικασίες Αξιολόγησης. Αθήνα: Γρηγόρη.
Μούζα – Λαζαρίδη, Α. (2006). Διοίκηση Ανθρώπινων Πόρων. Αθήνα: Κριτική.
Rossi, P. H. & Freeman, H. W. (1989). Evaluation: A Systematic Approach. Newbury Park, CA: Sage Publications.
Spicker, P. (2004). Το Κράτος Πρόνοιας, μια γενική θεωρία. Διόνικος: Αθήνα.
Suchman, Ε. A. (1967). Evaluation Research. New York: Russell Sage Foundation.
Taylor, F. (2007). Ι. Μπιμπλή (μτφρ.). Ι. Ψημμένος (επιλ.- προλ.). Αρχές Επιστημονικού Μάνατζμεντ. Αθήνα: Παπαζήσης.
Walton, C. C. (1967). Corporate Social Responsibilities. Belmond: Wadsworth Pub. Co.
Η Ευαγγελία Καλεράντε είναι Καθηγήτρια της Εκπαιδευτικής Πολιτικής- Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης, στο Πανεπιστήμιο της Δ. Μακεδονίας. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές Πολιτικών Επιστημών, Παιδαγωγικών και Κοινωνιολογίας. Ασχολείται με ζητήματα Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και Πολιτικής Κοινωνιολογίας. Με βάση την ενασχόλησή της με την Κοινωνιολογία της Τέχνης και της Λογοτεχνίας έχει συνεργαστεί με τη Σχολή Καλών Τεχνών και το μεταπτυχιακό τμήμα Δημιουργικής Γραφής. Συνεργάζεται σε μεταπτυχιακά τμήματα διαφορετικών Πανεπιστημίων, όπως και σε σεμιναριακούς κύκλους. Στις ειδικές συνεργασίες της περιλαμβάνεται επιστημονικό έργο σε οργανισμούς, όπως: ΙΚΥ, ΕΚΔΔΑ, ΚΕΘΙ, ΙΠΕΜ-ΔΟΕ, ΕΛΙΔΕΚ κλπ. Επίσης συμμετέχει σε τυπικά και άτυπα πεδία σκέψης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε θέματα κοινωνικής οικονομίας, μετανάστευσης και κοινωνιολογικής μελέτης κοινωνικών ανισοτήτων. Έχει εργαστεί σε ερευνητικές ομάδες για τη διερεύνηση ζητημάτων αναφορικά με την Εκπαιδευτική Πολιτική για τη μετανάστευση και την ισότητα. Επίσης, την ενδιαφέρει η μελέτη της Ιστορίας της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, με αξιοποίηση αρχειακού υλικού και βιογραφικής ανάλυσης. Επικεντρώνεται στη σύνδεση πολιτικής, εκπαίδευσης και δομημένης κοινωνικής πραγματικότητας. Είναι μέλος Ελληνικών Επιστημονικών Συλλόγων και αντίστοιχων Παγκοσμίων της ειδικότητάς της. Μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και επιστημονικούς τόμους. Τα προσωπικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε κινηματογράφο, λογοτεχνία και φωτογραφία.
Ενδεικτικές δημοσιεύσεις
- Καλεράντε, Ε, Πλιόγκου, Β. Ελευθεράκης, Θ. & Τζάρτζας Γ. (2022). Θεωρητικός Λόγος και Πολιτικές Πρακτικές στις Διαδικασίες Αξιολόγησης. Αθήνα: Γρηγόρης
- Kalerante, E. (2022). Constructing the Humanistic Knowledge Amidst Crisis Periods: The Role of Leadership in Formulating Democratic Educational Culture. Open Journal For Sociological Studies (OJSS), 6 (1), 35-50.
- Καλεράντε, Ε. (2021). Εκπαιδευτική Κουλτούρα και Κοινωνικο-πολιτικός λόγος: «Η μικρή ιστορία της εκπαιδευτικής πολιτικής 1963-1965 στη μεγάλη ιστορία της δεκαετίας του ΄60». Αθήνα: 24 γράμματα.
- Kalerante, E., Giavrimis, P., Nikolaou, S-M., Eleftherakis, Th. & Gogou, L. (eds.) (2020). Applied Qualitative Studies in Education. Cambridge: Cambridge Scholars Publishing.
- Kalerante, E. (2020). “The Process of Education Policy for Refugees within a Schedule to Promote Democracy”. Journal of Education, Society and Behavioural Science 33(1): 1-10.
- Kalerante, E. (2020). “Ideologies and Conceptualisations to organization and operation of experimental schools”. International Journal of Education Humanities and Social Science. 3 (01): 33-41.
- Καλεράντε, Ε. (2020). Πολιτική για την εκπαίδευση των προσφύγων: Κειμενικός λόγος και εκπαιδευτικές δομές, στον συλλογικό τόμο Ψημμένος, Ι. (επιμ.) Μετανάστευση και μεταναστευτική πολιτική. Αθήνα: Διόνικος, 297-325.
- Καλεράντε, Ε. (2020). Προσφυγικό ζήτημα και δημοκρατία: Η εκπαίδευση των προσφύγων στην προσαρμοστική αναβάθμιση εκπαιδευτικών πολιτικών, στο: Μιχαήλ, Δ. Σακελαρίου, Α & Γογονάς, Ν. (επιμ.). Πρόσφυγες και Εκπαίδευση. Αθήνα: Σταμούλης, 33-57.
Ο Γιώργος Παπαϊωάννου έχει σπουδάσει Ιστορία και Κοινωνιολογία στην Ελλάδα και στην Γαλλία. Από το 2017 είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και από το 2019 μέλος του Εργαστηρίου 2L2S, ως doctorant του Τμήματος Κοινωνιολογίας 0 Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Λωρραίνης. Τα τελευταία χρόνια είναι μέλος των τομέων RT10 της Γαλλικής Κοινωνιολογικής Εταιρίας (AFS) και του CR14 της Διεθνούς Εταιρείας Γαλλόφωνων Κοινωνιολόγων (AISLF) αντιστοίχως. Σe αυτό το πλαίσιο, έχουν γίνει αποδεκτές ανακοινώσεις του σε συνέδρια. Παράλληλα, συμμετέχει έως σήμερα ενεργά στα σεμινάρια που διοργανώνει το «Observatoire de la connaissance» (Παρατηρητήριο για τη Γνώση), παρακλάδι των τομέων RT10 και CR14. Συνεργάζεται σταθερά με την Καθ. Αντιγόνη Μουχτούρη, σε ερευνητικό και εκδοτικό επίπεδο, ενώ έχει (συν)επιμεληθεί τη μετάφραση των μονογραφιών της από τα γαλλικά στα ελληνικά. Έχουν δημοσιευτεί άρθρα του σε περιοδικά και κεφάλαια σε συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στην Γαλλία. Η πρώτη του μονογραφία, με τίτλο «Επαγγελματικές κοινότητες στην Ελλάδα: Οι μεταλλεργάτες της Λάρυμνας» κυκλοφόρησε το 2020 από τη σειρά Κοινωνιολογία και Εργασία των εκδόσεων Παπαζήση. Το 2021 ολοκλήρωσε μεταδιδακτορική μελέτη στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου με θέμα τα «Κοινωνικά Δίκτυα Μεταναστών και Προσφύγων στην Ελλάδα: Μια σχεσιακή ανάλυση στις δομές οργάνωσης, ένταξης και εγκατάστασής τους», υπό την επίβλεψη του Καθ. Ιορδάνη Ψημμένου. Πρόσφατα (2021-2022), δίδαξε Κοινωνιολογία στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, ως έκτακτο διδακτικό προσωπικό.
Ενδεικτικές Δημοσιεύσεις
- Πανταζόπουλος, Στ., Γ., Παπαϊωάννου (2022). «Η ΕΚΕ ως στοιχείο αξιολόγησης της ενσωμάτωσης των μεταλλευτικών επιχειρήσεων στις τοπικές κοινωνίες: Το ζήτημα της μεθόδου και η ανάγκη επιστροφής στο πεδίο», στο Ε., Καλεράντε, Β., Πλιόγκου, Θ., Ελευθεράκης, και Γ., Τζάρτζας. Θεωρητικός Λόγος και Πολιτικές Πρακτικές στις Διαδικασίες Αξιολόγησης. Αθήνα: Γρηγόρης (υπό έκδοση).
- Papaioannou, G. (2022). «Le temps de la Démocratie. Le temps de l’ iségorie dans les tribunaux de l’Athènes antique». In R. Magro, A. Mouchtouris (dir.). Le Temps et sa Mesure. Paris: Le Manuscript, pp. 50 – 60.
- Papaioannou, G. (2021). «La métamorphose d’ un espace de vie à Athènes. Le Centre culturel de la fondation Stávros Niárchos». In A. Mouchtouris (dir.). Le Temps et la Métamorphose. Paris, Le Manuscript, pp. 135 – 157.
- Παπαϊωάννου, Γ. (2020). Επαγγελματικές κοινότητες στην Ελλάδα. Οι μεταλλεργάτες της Λάρυμνας, Ευ. Πρόντζας (πρόλ.). Αθήνα: Παπαζήσης.
- Papaioannou, G. (2019). «Violence intra–communautaire: le cas des immigrés nigérians à Athènes». Pensée plurielle, 2 (50): 91-99.
- Papaioannou, G. (2019). «La dynamique des émotions collectives de la mobilisation d’une grève: “LARCO 1977″». In A. Mouchtouris (dir.). Émotions (en) vie sociale. Paris: Le Manuscript, pp. 115-128.